Nat pak (2)
Het is alweer een aantal jaren geleden. Het was al tegen negen in de avond en het was redelijk rustig op de ijsbaan. De recreatieschaatsers keerden alweer huiswaarts en alleen de 'die-hards' waren nog hun rondjes aan het maken.
Een klein groepje tieners waren er nog omdat thuis ook maar thuis is. De kerels van ijsclub Nooitgedacht vonden het niet erg. Een rustige avond betekende veelal: baanonderhoud, licht reparatiewerk, daarna een borrel en dan naar huis. Eigenlijk wel 's lekker. Na een aantal drukke, lange dagen is het ook wel fijn om je vermoeide voeten weer 's onder je eigen salontafel te steken.
"Kom", zei Jan, "ik geloof dat ik de ijzers maar 's onder doe, de pk's start en de baan strak trek". De anderen vonden dat een goed idee, want met een halfuurtje rondjutteren zou Jan de baan geschoven hebben. "Het borstelen doen we dan morgenvroeg" zei Ben. Hij droomde blijkbaar ook van een vroege avond..... Jan trok zijn 'werk' schaatsen aan en één van de mannen reed de gutbrod naar het ijs. Jan had er wel zin in. Eindelijk even uit de warmte van het clubhuus, effe actie! Morgen is het gewoon weer werken. Om de daad bij het woord te voegen zette hij 'm in de hoogste versnelling, trok de gashendel voluit, draaide een paar pirouettjes (da's lekker joh) en scheurde er vandoor. Eerst even de hardrijdersbaan, dan tussen de eilandjes en dan de buitenkant: dat is vast pandoer! Jan kan het wel dromen... De muts over de oren, de das bijna over de neus, daar karde Jan weer voorbij.
Weinig bekommerden zich erom, het was zo herkenbaar. De mannen waren weer naar binnen gegaan. Buiten was het koud, de vlaggen waren al netjes opgevouwen, alleen de muziek was nog zachtjes te horen, het gutbrodje knorde zachtjes mee. Plotsklaps was er alleen nog de muziek! Geen gutbrodje meer! Waar was Jan? Een knaapje van een jaar of twaalf (mocht zeker lang opblijven) wist het te vertellen... Met z'n hockeyschaatjes aan schoot hij richting clubhuus. Het had weinig meer met schaatsen te maken, al struikelend en kluunend schoot hij naar binnen. "Er is er één door het ijs gezakt!" schreeuwde hij uit. Tja, dan komt natuurlijk altijd de slimme wedervraag: "WAAR?", waarop altijd het even slimme antwoord komt: "OP HET IJS"!
Dit is nou de informatie die er toe doet, hierop kan direct actie worden ondernomen, hulptroepen kunnen worden ingeschakeld, de brandweer en de Wido kunnen worden gebeld, etc., etc. Voor iemand die staat te blauwbekken in het ijskoude water zou dit een conversatie kunnen zijn waar je ter plekke warm van wordt. Neen, Jan kreeg dit niet mee! Hij had zich voorgenomen om het laatste stukkie in het verlengde van de Poelwijklaan, schoon te schuiven toen het gebeurde. Hij wist direct dat het ijs "tot 'm sprak". De machine zakte onder 'm weg en nog voor Jan met een haakse bocht kon wegdraaien stonden ze samen op de bodem. Jan, op dat moment ook niet meer helemaal 'helder' rukte nog aan het gutbrodje om 'm boven water te krijgen, maar ja, heb je z'n armen wel 's gezien? Die trekken geen 100 kilo op 't ijs.
Uiteindelijk gaf 'ie 't maar op en ging met z'n kont op het ijs zitten, met z'n benen nog in 't water.....Dat was het moment waarop de andere mannen erbij kwamen. Belangstellend vroegen ze hoe het met het gutbrodje ging. Hoe krijgen we die weer op het ijs? Jan bleef maar sipjes zitten. Dit was 'm nog nooit gebeurd en oja het ging 'm goed. Niemand praatte meer over 'vroeg naar huis gaan'. Dit is actie, dit wordt weer zo'n verhaal dat jaarlijks verteld gaat worden waarbij de rol van de hoofdpersoon zeker niet onderbelicht zal blijven. Uiteindelijk, na een uur van zwoegen met balken, een ladder, een touw van ruim dertig meter en alles wat er nog meer te bedenken viel, kwam het gutbrodje weer boven water. En Jan? die was er van begin tot eind bij: zijn maatje moest eerst weer op het ijs staan!
Na dit avontuur moest er natuurlijk even nageborreld worden. Er moest nog toch besloten worden op welke plaats dit nieuwe avontuur de hitlijsten binnen kwam? Daags nadien knorde het gutbrodje weer op de maat van de muziek zijn rondjes. En wie trok het machientje weer op zijn schaatsen voort? U raadt het vast wel..... Jan (de Haan)en de rest van het bestuur.
Wij openen de ijsbaan alleen als het 100% vertrouwd is voor het publiek. Dit betekent dat de ijsdikte minimaal 8 cm. moet zijn. Wij waren natuurlijk bijzonder verrast door dit incident. Uit onderzoek bleek dat 'kwel' de oorzaak was. Op de plaats waar dit gebeurde is de ondergrond instabiel en bleek kwelwater naar boven te komen: stromend water tast de ijsdikte aan.Reden waarom wij dagelijks de ijskwaliteit en ijsdikte blijven controleren. Ondanks alle kennis blijft de natuur ons verrassen (en dat is maar goed ook....).
Een klein groepje tieners waren er nog omdat thuis ook maar thuis is. De kerels van ijsclub Nooitgedacht vonden het niet erg. Een rustige avond betekende veelal: baanonderhoud, licht reparatiewerk, daarna een borrel en dan naar huis. Eigenlijk wel 's lekker. Na een aantal drukke, lange dagen is het ook wel fijn om je vermoeide voeten weer 's onder je eigen salontafel te steken.
"Kom", zei Jan, "ik geloof dat ik de ijzers maar 's onder doe, de pk's start en de baan strak trek". De anderen vonden dat een goed idee, want met een halfuurtje rondjutteren zou Jan de baan geschoven hebben. "Het borstelen doen we dan morgenvroeg" zei Ben. Hij droomde blijkbaar ook van een vroege avond..... Jan trok zijn 'werk' schaatsen aan en één van de mannen reed de gutbrod naar het ijs. Jan had er wel zin in. Eindelijk even uit de warmte van het clubhuus, effe actie! Morgen is het gewoon weer werken. Om de daad bij het woord te voegen zette hij 'm in de hoogste versnelling, trok de gashendel voluit, draaide een paar pirouettjes (da's lekker joh) en scheurde er vandoor. Eerst even de hardrijdersbaan, dan tussen de eilandjes en dan de buitenkant: dat is vast pandoer! Jan kan het wel dromen... De muts over de oren, de das bijna over de neus, daar karde Jan weer voorbij.
Weinig bekommerden zich erom, het was zo herkenbaar. De mannen waren weer naar binnen gegaan. Buiten was het koud, de vlaggen waren al netjes opgevouwen, alleen de muziek was nog zachtjes te horen, het gutbrodje knorde zachtjes mee. Plotsklaps was er alleen nog de muziek! Geen gutbrodje meer! Waar was Jan? Een knaapje van een jaar of twaalf (mocht zeker lang opblijven) wist het te vertellen... Met z'n hockeyschaatjes aan schoot hij richting clubhuus. Het had weinig meer met schaatsen te maken, al struikelend en kluunend schoot hij naar binnen. "Er is er één door het ijs gezakt!" schreeuwde hij uit. Tja, dan komt natuurlijk altijd de slimme wedervraag: "WAAR?", waarop altijd het even slimme antwoord komt: "OP HET IJS"!
Dit is nou de informatie die er toe doet, hierop kan direct actie worden ondernomen, hulptroepen kunnen worden ingeschakeld, de brandweer en de Wido kunnen worden gebeld, etc., etc. Voor iemand die staat te blauwbekken in het ijskoude water zou dit een conversatie kunnen zijn waar je ter plekke warm van wordt. Neen, Jan kreeg dit niet mee! Hij had zich voorgenomen om het laatste stukkie in het verlengde van de Poelwijklaan, schoon te schuiven toen het gebeurde. Hij wist direct dat het ijs "tot 'm sprak". De machine zakte onder 'm weg en nog voor Jan met een haakse bocht kon wegdraaien stonden ze samen op de bodem. Jan, op dat moment ook niet meer helemaal 'helder' rukte nog aan het gutbrodje om 'm boven water te krijgen, maar ja, heb je z'n armen wel 's gezien? Die trekken geen 100 kilo op 't ijs.
Uiteindelijk gaf 'ie 't maar op en ging met z'n kont op het ijs zitten, met z'n benen nog in 't water.....Dat was het moment waarop de andere mannen erbij kwamen. Belangstellend vroegen ze hoe het met het gutbrodje ging. Hoe krijgen we die weer op het ijs? Jan bleef maar sipjes zitten. Dit was 'm nog nooit gebeurd en oja het ging 'm goed. Niemand praatte meer over 'vroeg naar huis gaan'. Dit is actie, dit wordt weer zo'n verhaal dat jaarlijks verteld gaat worden waarbij de rol van de hoofdpersoon zeker niet onderbelicht zal blijven. Uiteindelijk, na een uur van zwoegen met balken, een ladder, een touw van ruim dertig meter en alles wat er nog meer te bedenken viel, kwam het gutbrodje weer boven water. En Jan? die was er van begin tot eind bij: zijn maatje moest eerst weer op het ijs staan!
Na dit avontuur moest er natuurlijk even nageborreld worden. Er moest nog toch besloten worden op welke plaats dit nieuwe avontuur de hitlijsten binnen kwam? Daags nadien knorde het gutbrodje weer op de maat van de muziek zijn rondjes. En wie trok het machientje weer op zijn schaatsen voort? U raadt het vast wel..... Jan (de Haan)en de rest van het bestuur.
Wij openen de ijsbaan alleen als het 100% vertrouwd is voor het publiek. Dit betekent dat de ijsdikte minimaal 8 cm. moet zijn. Wij waren natuurlijk bijzonder verrast door dit incident. Uit onderzoek bleek dat 'kwel' de oorzaak was. Op de plaats waar dit gebeurde is de ondergrond instabiel en bleek kwelwater naar boven te komen: stromend water tast de ijsdikte aan.Reden waarom wij dagelijks de ijskwaliteit en ijsdikte blijven controleren. Ondanks alle kennis blijft de natuur ons verrassen (en dat is maar goed ook....).
- privacy -