Nat Pak (1)
Winter 2010 is een winter om niet gauw te vergeten.
Vele records werden gebroken, maar ook kon het goed fout gaan: Onze held Sven liet zich de verkeerde bocht insturen....
Ook binnen onze vereniging werden records gebroken: we vierden het 80-jaar bestaan, hebben nog nooit zoveel schaats- en niet schaatsdagen in zo'n korte periode elkaar zien opvolgen, hebben sinds heel lange tijd niet zo veel sneeuw gehad en we hebben nog nooit zo vaak de dikte van het ijs moeten opmeten.
Daar ging het mis! Wel twee keer, en dat was nog een record! Het was nog vroeg, zaterdagmorgen, eindelijk stralend weer. "Mannen, we gaan ervoor!" riep Ben. Was het om ons moed in te spreken, of gewoon om uiting te geven aan dat bijzondere gevoel als je voor het eerst het ijs gaat betreden als ijsmeester? Je weet dat de vooruitzichten goed zijn en de baan er stralend bij ligt.
Vijf vervaarlijk uitziende mannen in dikke jassen en mutsen, ver over de oren getrokken, gewapend met boormachines, meetijzer, bijl ennuh..., oja, ook nog een ladder, betreden stoer en met de nodige respect de ijsvloer. "Jongens, niet de dicht bij elkaar" klonk er met een wat haags accent. Na de eerste meters geinspecteerd te hebben, werd het allemaal wat luidruchtiger; een dolletje werd gemaakt, een foto geschoten en de eerste gaten werden geboord en opgemeten... "10 centimeter mannen" riep Haagse Harrie, "Da's toch dik genoeg"? "Meer dan genoeg" zei Ben, "Je mag nou best bij me komen staan".... "Ben jij gek" zei Haagse Harrie, "Ben hier om gate te bore, zo zal het gebeure ook"! En weg was Harrie, op naar het midden van de baan.
Nou is Harrie nog niet zo ervaren, dus je probeert zo iemand wat te laten leren! "Hey Harrie" riep Jan, "dat wil niet zeggen dat het overal zo dik is". "Verderop is later dicht gevroren dus je hebt zo een verschil van 5 centimeter of meer te pakken". Harrie keek om zich heen en zag dat hij nu ook echt 'verderop' was en besloot per direct zijn zware pas om te zetten in een 'so you can think you can dance' tred. Het moest op een lichtvoetige tred lijken, maar ja, wat er niet in zit, zit er ook echt niet in."Hey jongens" riep Harrie "niks aan het handje, we zitten hier op 6 centimeter en met een nachtje vorst zit het hier ook goed"!
Het klonk meer als een opluchting omdat het dik genoeg was om minimaal het gewicht van Harrie te dragen. "Dat is mooi" riep Jan die er ook aan kwam lopen, "dan moeten we alleen nog effe meten aan de zijkant van het eiland waar de eenden nog lang een wak hebben opengehouden". Harrie keek nog 's om 'm heen en begreep de boodschap. Ondertussen mijmerde Geert dat het wellicht een idee is om de baan voor een gedeelte te openen. "Dan kan de jeugd tenminste al mooi in het weekeinde schaatsen". Ben was nog voorzichtig en hield zijn mening nog even voor zichzelf, hij zag Harrie naar het eiland lopen. "Zo, nu hier nog een gaatje" riep 'ie nog tegen Jan en met dat hij met de punt van de boor het ijs raakt, sprak het ijs met Harrie.
Als wij, ijsmeesters van ijsvereniging Nooit Gedacht dat tegen elkaar zeggen, is het mis of bijna mis! Dit keer was het mis: Harrie kreeg zijn 'ijsdoop'. Hij stond tot aan zijn middel in het ijskoude water! En zoals Harrie is, even luidruchtig als altijd, en rechtdoor zee (of is het ijs?) probeerde hij weer op het ijs te klimmen. Ik kan je vertellen, als het ijs te dun is, lukt je dat nooit. "Probeer naar het eiland te lopen" riep Jan nog. "Da's mooi gezegd, maar hoe kom ik er dan ooit af?" riep Harrie. Tja da's een inkoppertje: "NOOIT" riepen de anderen in koor.... Na wat gedol en jolijt werd natte Haagse Harrie met de ladder (plat op het ijs) van het eiland gehaald. Oja, met de boormachine is het goed afgelopen, alleen de boor was Harrie kwijt. Wat een verlies.
Uiteindelijk hebben we maar besloten om de baan nog een aantal dagen dicht te houden. Jammer genoeg viel daarna onverwacht de dooi voor een paar dagen in. Alle moeite voor niets? Zeker niet! Alweer een ochtend amusement voor nop van de hoogste plank en wij op de eerste rij. Beter kan het echt niet! En Harrie? Een wijze les was alweer geleerd: laat nooit en te nimmer, nee nooit, ervaren ijsmeesters achter je aan lopen! Zij laten het ijs nooit spreken, zij spreken met het ijs. Laten ze je dus vooruit lopen..... wees dan op je hoede!
Haagse Harrie (Olsthoorn)
Ben (Sweeren)
Geert (Schouten)
Jan (de Haan)
Harrie Pelkman
Vele records werden gebroken, maar ook kon het goed fout gaan: Onze held Sven liet zich de verkeerde bocht insturen....
Ook binnen onze vereniging werden records gebroken: we vierden het 80-jaar bestaan, hebben nog nooit zoveel schaats- en niet schaatsdagen in zo'n korte periode elkaar zien opvolgen, hebben sinds heel lange tijd niet zo veel sneeuw gehad en we hebben nog nooit zo vaak de dikte van het ijs moeten opmeten.
Daar ging het mis! Wel twee keer, en dat was nog een record! Het was nog vroeg, zaterdagmorgen, eindelijk stralend weer. "Mannen, we gaan ervoor!" riep Ben. Was het om ons moed in te spreken, of gewoon om uiting te geven aan dat bijzondere gevoel als je voor het eerst het ijs gaat betreden als ijsmeester? Je weet dat de vooruitzichten goed zijn en de baan er stralend bij ligt.
Vijf vervaarlijk uitziende mannen in dikke jassen en mutsen, ver over de oren getrokken, gewapend met boormachines, meetijzer, bijl ennuh..., oja, ook nog een ladder, betreden stoer en met de nodige respect de ijsvloer. "Jongens, niet de dicht bij elkaar" klonk er met een wat haags accent. Na de eerste meters geinspecteerd te hebben, werd het allemaal wat luidruchtiger; een dolletje werd gemaakt, een foto geschoten en de eerste gaten werden geboord en opgemeten... "10 centimeter mannen" riep Haagse Harrie, "Da's toch dik genoeg"? "Meer dan genoeg" zei Ben, "Je mag nou best bij me komen staan".... "Ben jij gek" zei Haagse Harrie, "Ben hier om gate te bore, zo zal het gebeure ook"! En weg was Harrie, op naar het midden van de baan.
Nou is Harrie nog niet zo ervaren, dus je probeert zo iemand wat te laten leren! "Hey Harrie" riep Jan, "dat wil niet zeggen dat het overal zo dik is". "Verderop is later dicht gevroren dus je hebt zo een verschil van 5 centimeter of meer te pakken". Harrie keek om zich heen en zag dat hij nu ook echt 'verderop' was en besloot per direct zijn zware pas om te zetten in een 'so you can think you can dance' tred. Het moest op een lichtvoetige tred lijken, maar ja, wat er niet in zit, zit er ook echt niet in."Hey jongens" riep Harrie "niks aan het handje, we zitten hier op 6 centimeter en met een nachtje vorst zit het hier ook goed"!
Het klonk meer als een opluchting omdat het dik genoeg was om minimaal het gewicht van Harrie te dragen. "Dat is mooi" riep Jan die er ook aan kwam lopen, "dan moeten we alleen nog effe meten aan de zijkant van het eiland waar de eenden nog lang een wak hebben opengehouden". Harrie keek nog 's om 'm heen en begreep de boodschap. Ondertussen mijmerde Geert dat het wellicht een idee is om de baan voor een gedeelte te openen. "Dan kan de jeugd tenminste al mooi in het weekeinde schaatsen". Ben was nog voorzichtig en hield zijn mening nog even voor zichzelf, hij zag Harrie naar het eiland lopen. "Zo, nu hier nog een gaatje" riep 'ie nog tegen Jan en met dat hij met de punt van de boor het ijs raakt, sprak het ijs met Harrie.
Als wij, ijsmeesters van ijsvereniging Nooit Gedacht dat tegen elkaar zeggen, is het mis of bijna mis! Dit keer was het mis: Harrie kreeg zijn 'ijsdoop'. Hij stond tot aan zijn middel in het ijskoude water! En zoals Harrie is, even luidruchtig als altijd, en rechtdoor zee (of is het ijs?) probeerde hij weer op het ijs te klimmen. Ik kan je vertellen, als het ijs te dun is, lukt je dat nooit. "Probeer naar het eiland te lopen" riep Jan nog. "Da's mooi gezegd, maar hoe kom ik er dan ooit af?" riep Harrie. Tja da's een inkoppertje: "NOOIT" riepen de anderen in koor.... Na wat gedol en jolijt werd natte Haagse Harrie met de ladder (plat op het ijs) van het eiland gehaald. Oja, met de boormachine is het goed afgelopen, alleen de boor was Harrie kwijt. Wat een verlies.
Uiteindelijk hebben we maar besloten om de baan nog een aantal dagen dicht te houden. Jammer genoeg viel daarna onverwacht de dooi voor een paar dagen in. Alle moeite voor niets? Zeker niet! Alweer een ochtend amusement voor nop van de hoogste plank en wij op de eerste rij. Beter kan het echt niet! En Harrie? Een wijze les was alweer geleerd: laat nooit en te nimmer, nee nooit, ervaren ijsmeesters achter je aan lopen! Zij laten het ijs nooit spreken, zij spreken met het ijs. Laten ze je dus vooruit lopen..... wees dan op je hoede!
Haagse Harrie (Olsthoorn)
Ben (Sweeren)
Geert (Schouten)
Jan (de Haan)
Harrie Pelkman
- privacy -