En toen was er licht.....
Als ijsvereniging wil je iedereen zoveel en lang mogelijk schaatsplezier geven. Betekent niet alleen een mooie baan, maar ook de bekende koek & zopie en wat te denken van een mooi verlichte baan in de avond...... Al met de aanleg van de baan in de zestiger jaren werden direct lichtmasten geplaatst. Dit mocht natuurlijk geen geld kosten dus werden de masten, met onbekende afkomst en leeftijd, in beton vastgezet op de beide eilanden. Dit ging natuurlijk ook niet zonder slag of stoot want hoe krijg je lichtmasten van bijna 10 meter naar een eiland vervoerd en hoe krijg je ze overeind en vastgezet? Precies... met roeiboten.....
Nou lukt dat nog wel met een mast maar het vervoeren van volle kruiwagens beton was toch even een uitdaging. Op de roeiboot werd een vlonder gelegt waar de kruiwagen op kwam te staan....je snapt het al, de kunst was om het zaakje in zijn geheel naar de overkant te krijgen. Schipper Wil de Haan was verantwoordelijk voor dit klusje. Hij was natuurlijk plaatselijk bekend en zou de lading heelhuids naar de overkant loodsen....zou.... Ook Wil was niet in staat om alle vrachtjes netjes af te leveren en ging met kruiwagen en beton zo de plomp in. Helaas zijn er geen beelden van, maar ik denk dat je bij de gedachte al een scherp beeld in HD en 3-dimensionaal binnen krijgt.... Indertijd werden er de bekende ronde bollen ingehangen zoals die ook op de meeste sportvelden werden toegepast. Vervelende was dat meeuwen en duiven op die bollen gingen zitten. Uiteindelijk gingen de bollen los zitten en vonden we ze meestal onder aan de mast terug. Dus dan moest het laddertje er maar weer bij en iemand werd geacht om in de mast te klimmen en de schijnwerpers weer in de fitting te draaien. Uiteindelijk werd besloten om een greep in de kas te doen en werd de penningmeester (Toon Scholten) lief doch dringend verzocht om middelen vrij te maken voor een achttal bouwlampen van 500 watt. Geert Schouten zou het oude rasterwerk wel uit de masten slijpen zodat een ring geplaatst kon worden waar de bouwlampen aan vast gehangen konden worden.
Geert Schouten is zeer bekwaam en kan je rustig met zo'n klusje de paal in jagen. Ook die zaterdagochtend...... Geert ging onverschrokken de paal in en zette zich vast met touw om in ieder geval (voor die tijd) veilig zijn werkje te doen...dacht hij en dachten wij..... Tis natuurlijk een vermoeiend klusje en onze Geert zag op een gegeven moment het verschil niet meer tussen het ijzer en het touw waarmee hij was vastgebonden...Uiteindelijk was Geert nog zo slim om nog op tijd zich vast te grijpen aan de paal, anders was hij in vrije val naar beneden gekomen. |
Uiteindelijk hebben palen en ring jarenlang het uitzicht bepaald van de kanovijver.... Op onze algemene pagina kan je ze nog zien staan.
Betekende wel dat we elk jaar met ladder en touw in de mast moesten klimmen om de bouwlampen op te hangen (en natuurlijk er weer uit te halen).
Geert Schouten, Harry Olsthoorn en Jan de Haan waren de laatste 'paaldansers' van onze club.
Steeds meer mensen durfden uiteindelijk de masten niet meer in en er waren er ook die onverschrokken de mast in klommen en halverwege plotseling moesten plassen of andere (nog betere) smoes bedachten.
Het was natuurlijk ook een verschrikkelijke klus; veelal 's avonds, rete koude, naar boven klimmen in het donker met alleen de top van de mast en de sterren in het vizier. Daarbij wiegden de masten ook zo fijntjes...Yep, een hele fijne klus.
In 2013 hbben we noodgedwongen de kabels van de verlichting moeten vervangen en in 2014 hebben we afscheid genomen van de oude masten, toen toch zeker 50 jaar oud. Inmiddels is de totale verlichting vernieuwd en wachten we op een mooie vorstperiode waarin we eindelijk weer 's kunnen schaatsen...
Dank aan al onze 'paaldansers'...mannen met lef!
Betekende wel dat we elk jaar met ladder en touw in de mast moesten klimmen om de bouwlampen op te hangen (en natuurlijk er weer uit te halen).
Geert Schouten, Harry Olsthoorn en Jan de Haan waren de laatste 'paaldansers' van onze club.
Steeds meer mensen durfden uiteindelijk de masten niet meer in en er waren er ook die onverschrokken de mast in klommen en halverwege plotseling moesten plassen of andere (nog betere) smoes bedachten.
Het was natuurlijk ook een verschrikkelijke klus; veelal 's avonds, rete koude, naar boven klimmen in het donker met alleen de top van de mast en de sterren in het vizier. Daarbij wiegden de masten ook zo fijntjes...Yep, een hele fijne klus.
In 2013 hbben we noodgedwongen de kabels van de verlichting moeten vervangen en in 2014 hebben we afscheid genomen van de oude masten, toen toch zeker 50 jaar oud. Inmiddels is de totale verlichting vernieuwd en wachten we op een mooie vorstperiode waarin we eindelijk weer 's kunnen schaatsen...
Dank aan al onze 'paaldansers'...mannen met lef!
Het uitzicht was natuurlijk steeds fantastisch!
- privacy -