Trekker
De wil om de ijsbaan op en top te krijgen is altijd al aanwezig geweest. Het was weer 's zo'n winter dat de weergoden niet wilden meewerken en sneeuw veelvuldig neerdwarrelde. Elke dag was het wel raak: uren schuiven en als je dacht dat het klaar was begon het gewoon weer overnieuw te sneeuwen!
Henk was het zat! 'De dood of de gladiolen' moet hij hebben gedacht. Voordat de mannen het wisten stond Henk met z'n tractor voor het huis van Jan & Bets. 'Weg die handschuiven' riep hij nog, 'hier kom ik'! Huub zei nog: 'is dit wel verstandig'? Maar Henk wuivde het weg, "het ies is dik zat, en ik bun da gesjouw meer dan zat". Henk zette 'm in de versnelling, een zwarte rookpluim volgde en daar ging 'ie dan, zo het ijs op!
Niks meten, niks langzaam erop rijden, neen! Vol gas en deurdouwe! Wonderwel, het lukte! Henk maakte de nodige rondjes, en het was maar goed dat in die tijd trekkers nogal kabaal maakten: je hoorde het ijs tenminste niet 'kreunen'. Bij het laatste stukje baan ging het dan toch mis! Langs de kant, bij Jan & Bets, begon het ijs te spreken: "tot hier en niet verder"!
Henk zakte pardoes met zijn rechterwielen door het ijs! Gelukkig nog geen halve meter van de wal, dus kon met enig gewrik en wat houten balken de trekker op eigen kracht weer op het ijs komen. Henk, toch al hoog en droog op de trekker, trok een grimas en zij "maar de boan is moi schon, bekiek 't moar!" en daar reed hij weer heen, naar de Poelwijk! Huub schudde z'n hoofd, de rest stond er stil bij te kijken. Maar ze hadden allemaal heimelijk schik: het was toch mooi klaar, en dit wordt zeker naverteld!
Henk (Ederveen)
Huub (van der Heijden)
de Mannen
Henk was het zat! 'De dood of de gladiolen' moet hij hebben gedacht. Voordat de mannen het wisten stond Henk met z'n tractor voor het huis van Jan & Bets. 'Weg die handschuiven' riep hij nog, 'hier kom ik'! Huub zei nog: 'is dit wel verstandig'? Maar Henk wuivde het weg, "het ies is dik zat, en ik bun da gesjouw meer dan zat". Henk zette 'm in de versnelling, een zwarte rookpluim volgde en daar ging 'ie dan, zo het ijs op!
Niks meten, niks langzaam erop rijden, neen! Vol gas en deurdouwe! Wonderwel, het lukte! Henk maakte de nodige rondjes, en het was maar goed dat in die tijd trekkers nogal kabaal maakten: je hoorde het ijs tenminste niet 'kreunen'. Bij het laatste stukje baan ging het dan toch mis! Langs de kant, bij Jan & Bets, begon het ijs te spreken: "tot hier en niet verder"!
Henk zakte pardoes met zijn rechterwielen door het ijs! Gelukkig nog geen halve meter van de wal, dus kon met enig gewrik en wat houten balken de trekker op eigen kracht weer op het ijs komen. Henk, toch al hoog en droog op de trekker, trok een grimas en zij "maar de boan is moi schon, bekiek 't moar!" en daar reed hij weer heen, naar de Poelwijk! Huub schudde z'n hoofd, de rest stond er stil bij te kijken. Maar ze hadden allemaal heimelijk schik: het was toch mooi klaar, en dit wordt zeker naverteld!
Henk (Ederveen)
Huub (van der Heijden)
de Mannen
- privacy -